“Ekonomik kriz var mı? Yoksa yaygara mı?” sorusunu duyan vatandaş çıldırdı

Yılbaşından sonra başta doğalgaz ve elektrik olmak üzere a’dan z’ye her şeye zam yapılması vatandaşı isyan ettirdi. Geçinemeyen ve ay sonunu dahi getiremeyen vatandaşlar ucuz yağ ve pirinç alabilmek için TMO satış noktalarında saatlerce beklemek zorunda kaldı. SÖZCÜ muhabiri Samsun’da vatandaşın sesine kulak verdi.

Karadeniz’in en büyük kentlerinden olan Samsun’da AKP hemen hemen her seçimde yüzde 55’in üstünde oy aldı. SÖZCÜ, işsizlikten ve gıda fiyatlarından isyan eden vatandaşlara “Sizce ekonomik kriz var mı? Yoksa muhalefet liderleri yaygara mı yapıyor” diye sordu. İşte aldığı yanıtlar:

BİRİ GELSİN KRİZİN OLMADIĞINI SÖYLESİN

Arif Ardal (36 yaşında, evli, dört çocuk sahibi): Epey bir zamandır işsizim. Dört çocukla, evim kira, ne yiyeceğim ne içeceğim? CHP’nin söylediklerinin bir çoğu haksız olabilir ama haklılık payları da var. Ekonomik kriz olarak söylediklerinin hepsinin de doğruluk payı vardır. Birisi gelsin bana ekonomik krizin olmadığını söylesin.

EŞİMİN YÜZÜNE BAKAMIYORUM

– Yok enflasyon şu kadar düştü. Yok babam öyle bir şey. Nereye düştü? Ben eşimin yüzüne bakamıyorum. Harbiden bakamıyorum. Nasıl bakacağım? Ekmeği şu an bakkala yazdırıyorum. Bu zamana kadar AK Parti’ye oy vermiş adamdım. Yerel seçimlerde değil, büyük seçimlerde. Ama pişmanım. Harbi pişmanım. Allah belamı versin ki ben onlara oy verdim. Keşke vermeseydim diyorum. Ben bunun gerçekten vebalini çekeceğim, günahı var bende.

GECE HAYATI SABAHA KADAR DEVAM EDİYOR

Yadigar Asıl (İş yeri sahibi): Kriz miriz yok. Herkes rahat. Herkeste iPhone, herkeste M….. sigarası. Herkes en lüks dairede otuyor. Gece hayatı sabaha kadar devam ediyor. Kiralık arabaların haddi hesabı yok. Ne krizi ya?

SEPETİMİ SALIP İLACIMI ALIYORUM

– Takmışlar Tayyip’e. Markete gidiyorum Tayyip, Tayyip. Sürekli kavga ediyorum. Ne yapsın bu adam? Engelliye maaş verdi. Yaşlıya evde bakım verdi. Bunlar daha önce var mıydı? O zamanda ekonomik kriz vardı. Ama bu şartlarda yaşamıyorduk. Hastane ilaç kuyruğunda insanlar birbirini yiyordu. Şimdi sepetimi salıp ilacımı alıyorum. Maaşımı her ay ATM’den çekiyorum. Herkesin cebini doldurdu, o yüzden böyle oldu. İnsanlar rahatlığa alıştığı için bu tepkiyi gösteriyorlar bence.

CANIM KAŞAR PEYNİRİ ÇEKTİ ALAMADIM

Vural Sevinç (İşsiz, iki yıllık evli, 1+1 gecekonduda oturuyor): 350 lira kira veriyorum, elektrik faturası 450 lira geldi. Kaç yerden yardım istedim, iş veren yok. Herkes kendi adamını alıyor bu ülkede şu an. Yeni evliyim, iki seneden beri evimize adam gibi bir şey alamıyorum. Markete gidiyoruz istediklerimizi alamıyoruz bu devirde. Kaşar peyniri gördüm, canım çekiyor, alamıyorum. Yumurta olmuş 40 lira onu alamıyorum. Biz ne yiyeceğiz? Bu hayatta insanlar istediklerini yiyip içemezse bu yaşamın ne anlamı kaldı?

İNSANLARIN KONUŞMAYA MECALİ KALMADI

Pınar Tanguroğlu (Öğrenci): KPSS’ye hazırlanıyorum. Kitap paraları geçen seneye göre 2-3 kat artmış durumda. Geçen sene bir yerde bir yemek yesek 10-15 lira, bu sene 30-40 lira. Dolmuş paraları bile 2-3 kat arttı. İnsanlar nasıl geçinecek? Asgari ücretle bir insan nasıl ev geçindirebilir? Zor oluyor herkes için. Anlat anlat bitmez aslında ama… Konuşmaya mecali kalmadı kimsenin artık.

Nazlı Keskin (Öğrenci): Şu an 5 lira Samsun’da dolmuş fiyatı. Ve bazı dolmuşlar üniversite öğrencilerini öğrenci olarak kabul etmiyor. Zorlanıyoruz, ailem bu duruma yetişemiyor. Sinema, tiyatro desek bunlar zaten çok lüks içine girdi artık. Bunlara zaten gidemiyoruz. Roman okuyacağız en basitinden ama 40-50 lira.

PAZARDA EN ECUZ ŞEY PATATES, O DA 5 LİRA

Ömer Makaracı (Emekli): 3 liralık şey 10 katına çıktı, 30 lira oldu. Pidenin tanesini 1 liraya alırken şimdi 2.5 liraya alıyorsun. Pazara gittim, bu hafta en ucuz şey, patates 5 lira. Sebze yiyorduk; ıspanak, brokoli, karnıbahar 15 lira… Elektrik, suyu, doğalgazı zaten saymıyoruz.

ÇOCUKLARIN ESKİ KIYAFETLERİNİ GİYİYORUZ

– Tarım Kredi’ye uğradım, 3 gün önce 27 liraya aldığım peynir şimdi 35 lira olmuş peynir. “Yağ gelecek Toprak Mahsulleri Ofisi’nden” dediler, ucuz yağ gelecekmiş. 100 küsür lira. Diğer yerde 114 lira. İnsanlar 10 lira kazanmak için orada iki saat bekleyecekler. Gıdanın dışında hiç bir şey almıyoruz. Çocukların eski kıyafetlerini giyiyoruz, bak genç kıyafeti giyiyorum. Durum bu.

MARKETLERE GİRİP MÜZE GİBİ BAKIP ÇIKIYORUZ

Naciye Ağzıbüyük (Ev hanımı): Hiç abartmıyorlar, eksik bile söylüyorlar. Faturalar çok fena, marketler çok fena. Pazarlar bile fena, eskisi gibi değil. Daha ne söyleyeyim? Fena kriz var. Doğalgaz ikiye katlandı, elektrik ikiye katlandı. Sohbet kalmadı, sevgi kalmadı herkes faturaları konuşuyor, zammı konuşuyor. Marketlere girip böyle bakıp müze gibi çıkıyoruz daha ne söyleyeyim.

AĞALARIN PAŞALARIN CEPLERİNDE KRİZ YOK

Gülçin Bayar (Emekli): Geçen sene emekli maaşımdan kenara 200-300 koyabilirken şu anda emekli maaşım yetmiyor. Kirada otuyorum. 86 lira elektrik faturası geliyordu bu ay 269 lira geldi. Doğalgaz 586 lira. Hadi bul bakalım, emekli maaşıyla bunu öde de göreyim. Evlerde kriz var ama ağaların, paşaların ceplerinde kriz yoksa onu da biz bilmiyoruz.

MAYDANOZ OLMUŞ 5 LİRA!

– Bir yıl önce markete gidiyordum 250 liraya bir aylık 1.5 aylık market görüyordum. Şimdi 250 lirayla gidiyorum peynir, zeytin alıyorum. Yanına da 2 parça bir şey alıyorum. Kahvaltılığı tamamlayamadan geliyorum. Pazara gidiyorsun 7 liradan aşağıda bir şey yok. Burası Karadeniz, bir tarafı Bafra bir tarafı Çarşamba Ovası. Maydanoz 5 lira. Geçen sene bağını 1.5 liraya aldığımız maydanozun dörtte birini 5 liraya alıyoruz şimdi. 3 liraya hiç bir şey alamıyorsun, yeşillik yok. Biz 1 liraya yeşillik alıyorduk.

HERKES ÜLKEDEN KAÇMAYA ÇALIŞIYOR GİBİ

Furkan Aygör (Öğrenci): Ekonomik kriz konusunda bir fikrim yok ama her şeyin fiyatının çok arttığını düşünüyorum. Ben öğrenciyim burada. Ev kiralarının faturaların çok arttığını biliyorum, bunları ödemek için ekstra bir efor harcadığımı da biliyorum. Geçen seneye göre yüzde 50’den fazla bir artış var. Bütün arkadaşlarım, gençler olarak yurt dışına çıkmaya çalışan çok fazla insan var ben de bunlara dahilim. Herkes böyle ülkeden kaçmaya çalışıyor gibi.